வரலாற்றில் பதியப்பட்ட பல ஆளுமைகளைப் பற்றி நாம் பேசுகிறோம், கொண்டாடுகிறோம். ஆனால், அரிய சாதனைகள் புரிந்து, அடுத்த தலைமுறைப் பெண்களுக்குப் பாதையை அமைத்துக் கொடுத்த சிலரின் பெயர்கள் மட்டும், காலப் போக்கில் மறைந்து போகின்றன. அத்தகைய உன்னத ஆளுமைகளுள் ஒருவர்தான் இந்தியாவின் முதல் பெண் இன்ஜினியர் அய்யல சோமாயஜுல லலிதா (Ayyalasomayajula Lalitha).
இந்தியத் தேசத்தின் முன்னேற்றத்தில் இவருக்குள்ள பங்கு அளப்பரியது. ஆனால், துரதிர்ஷ்டவசமாக, இவரைப் பற்றி இந்தத் தேசத்துக்கே பெரிதாகத் தெரியாது. ஒரு பெண், அதுவும் கணவனை இழந்த விதவைப் பெண், எத்தகைய சமூகக் கட்டுப்பாடுகளையும், சவால்களையும் உடைத்தெறிந்து இந்தப் பெருஞ்சாதனையை நிகழ்த்தினார் என்பதை அறிவது அவசியம். இந்த வரலாறு, பெண்களுக்குத் தன்னம்பிக்கையையும், கல்வியின் மீதான ஆர்வத்தையும் தூண்டும் வல்லமை கொண்டது.
1. சோகத்தில் தொடங்கிய வாழ்க்கை மற்றும் திருப்புமுனை
லலிதாவின் வாழ்க்கை 1930-களில் சென்னையில் (அப்போதைய மெட்ராஸ்) தொடங்கியது. 15 வயதான சிறுமிக்கும், 18 வயதான சிறுவனுக்கும் திருமணம் நடந்தது. மூன்று வருடங்களுக்குள் கணவன் இறந்து போனான். விதவையான அவள் ஆறு மாத கர்ப்பிணியாக இருந்தாள். பிறகு அந்தக் குழந்தைக்குப் பெண் குழந்தை பிறந்தது.
அந்தக் குடும்பத்தில் எந்தக் கேள்வியும் இல்லை. எந்தப் பதிலும் இல்லை. ஆழ்ந்த மவுனம் மட்டுமே இருந்தது. கையில் குழந்தையுடன் விட்டத்தைப் பார்த்து உட்காருவதே அவளது வாழ்க்கையாகிவிட்டது. இந்தத் தனிமை அவளைப் பெரிதும் பாதித்தது. குடும்பத்தின் ஆதரவு இல்லாமையால், அவர் தனது எதிர்காலத்தை தானே நிர்ணயிக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
“போதும் இந்தத் தனிமை” என்று லலிதா முடிவெடுத்தாள். அவள் அப்போது எடுத்த முடிவைச் சந்திக்க அப்போதைய இந்தியா தயாராக இல்லை. அது சமூகத்தில் ஒரு அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. இந்த அதிர்வலைகள், ஒரு விதவைப் பெண் கல்வி கற்கத் துணிந்ததால் ஏற்பட்ட சமூக எதிர்வினைகள் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
2. தந்தையின் உத்வேகம்: பொறியியல் கல்விப் பிரவேசம்
அவளுடைய தந்தை பாப்பு சுப்பாராவ், ஒரு பொறியியல் கல்லூரியில் எலெக்ட்ரிக்கல் என்ஜினியரிங் பேராசிரியர். தந்தையைப் பார்த்த அந்தப் பெண்ணின் மனதில் ஒரு பல்ப் எரிந்தது. அது அவளது வாழ்க்கையை மட்டுமல்ல, லட்சக்கணக்கான இந்தியப் பெண்களின் எதிர்காலத்தையே மாற்றியது. தந்தையின் கல்விப் பின்புலமும், அவர் அளித்த ஊக்கமும்தான், அந்தச் சவாலான முடிவை லலிதா எடுக்கத் துணிந்ததற்கான முக்கியக் காரணமாகும்.
லலிதா சென்னை கிண்டி என்ஜினியரிங் கல்லூரியில், எலக்ட்ரிக்கல் பட்டதாரி வகுப்பில் சேர்ந்தாள். ஆனால், அது அவ்வளவு சுலபமாக இருக்கவில்லை. முழுக்க முழுக்க ஆண்கள் நிறைந்த கல்லூரியில் இவள் ஒருத்தி மட்டுமே பெண். அதுவரை முறை வாசல் வேலைக்காகக்கூட எந்த ஒரு பெண்ணையும் பார்த்திராத ஒரு கல்லூரியாக அது இருந்தது. அந்தக் காலத்தில், ஆண்களின் ஆதிக்கம் நிறைந்த பொறியியல் கல்விக்குள் ஒரு பெண் நுழைவதென்பது, அன்றைய சமூகத்தில் ஒரு புரட்சிகரமான செயலாகும். எனினும், தன் குழந்தையை வளர்க்க வேண்டும் என்ற ஒற்றை லட்சியம் அவளுக்குத் துணிவைக் கொடுத்தது.
3. சவால்களும் சாதனைகளும்
லலிதாவின் மனதில், தன்னந்தனியே வாழ்க்கையில் ஜெயிக்க வேண்டும்; தன் காலில் நின்று தன் குழந்தையை வளர்த்துப் பெரிய ஆளாக்க வேண்டும் என்கிற ஒற்றை வேள்வித் தீ பற்றி எரிந்தது. 1943 ஆம் ஆண்டு அவள் என்ஜினியர் ஆனாள். இந்தியாவின் முதல் பெண் இன்ஜினியர் இவள்தான் என்ற பெருமையை அவர் நிலைநாட்டினார்.
பக்ரா நங்கல் அணைப் பணி: மற்றவர்கள் எல்லாம் இந்த இளம் விதவை மீது மாறுபட்ட பார்வைகளை வீசினாலும், கல்லூரி பரிந்துரையால், இந்தியாவின் மிகப்பெரிய பக்ரா நங்கல் அணையின் டிரான்ஸ்மிஷன் லைன்களை வரையும் வேலை கிடைத்தது. கட்டுமானங்கள், நாடுகள் எழுப்பிக் கொண்டிருந்தபோது, இவள் அவற்றை ஒளிமயமாக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
தொழில்முறைப் பணி: கொல்கத்தாவின் அசோசியேட்டட் எலக்ட்ரிக்கல் இண்டஸ்ட்ரீஸ் நிறுவனத்தில் சிஸ்டம் டிசைனிங், பழுதுகளைச் சரி ஆக்குதல் என 30 ஆண்டுகள் அவள் உழைத்தாள்.
சமூகக் கட்டுப்பாடுகள்: அந்தக் காலத்தில் விதவைகள் எங்கும் பயணம் செய்யக்கூடாது என்பதால், சைட்டுக்கு விசிட் செய்யும் வாய்ப்பு மட்டும் இவளுக்கு மறுக்கப்பட்டது. அவள் இதை எதிர்த்துக் கலகம் செய்யவில்லை. அதையும் ஒரு வாய்ப்பாக்கி, துல்லிய எலக்ட்ரிக்கல் டிசைன்களை வடிவமைத்துத் தருவதில் கவனம் செலுத்தி சாதனை படைத்தாள். கிரிட்டுகளுக்கு மின்சக்தி அளித்தாள். இந்தத் தன்னடக்கம் மற்றும் கவனக்குவிப்பு, அவரது வெற்றியில் முக்கியப் பங்காற்றியது.
4. உலக அரங்கில் லலிதாவின் பெருமை
1964 ஆம் ஆண்டு நியூயார்க்கில் முதல் சர்வதேச மகளிர் இன்ஜினியர்கள் மற்றும் சயின்டிஸ்ட்டுகளின் மாநாடு நடந்தது. அதில் கலந்து கொள்ள இந்தியாவில் இருந்து அனுப்பப்பட்ட ஒரே பெண் இவள்தான். சேலை உடுத்தி, கம்பீரமாக நடந்து அந்த மாநாட்டில் ஒரு கலக்கு கலக்கினாள்.
1966-இல் லண்டனின் இன்ஸ்டிட்யூட் ஆப் எலக்ட்ரிக்கல் என்ஜினியரிங்-கில், முழு நேர உறுப்பினர் ஆனாள். இந்த உலகளாவிய அங்கீகாரங்கள், அவரது தொழில் திறனுக்கும், விடாமுயற்சிக்கும் கிடைத்த உண்மையான வெற்றிகளாகும்.
நமது பாட நூல்கள், என்ஜினியரிங் கல்லூரிகள், நாட்டின் அணைகள், கிரிட்டுகள் எல்லாவற்றிலும் எத்தனை வோல்டேஜ் எனக் குறிப்பிடப்பட்டு இருக்கும். ஆனால், ஒன்றில் கூட அவற்றிற்கு மின்மயமாக்கிய இவள் பெயர் இருக்காது. லலிதா அவர்கள், இந்தியாவில் ஒரு பெண் என்ன சாதிக்க முடியும் என்பதற்கான வாழும் உதாரணமாகத் திகழ்ந்தவர்.
5. மறைக்கப்பட்ட சாதனை
இந்தியாவின் முதல் பெண் இன்ஜினியர் என்ற இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கப் பெயரை, இந்திய அரசாங்கமோ அல்லது கல்வி நிறுவனங்களோ உரிய முக்கியத்துவம் கொடுத்துப் பதிவு செய்யவில்லை. அவர் ஒரு விதவையாக, சமூகக் கட்டுப்பாடுகளையும் தாண்டி, ஒரு குழந்தையுடன் தனித்து நின்று சாதித்த வீரம், இளைஞர்களுக்கான, குறிப்பாகப் பெண் பிள்ளைகளுக்கான, ஒரு மகத்தான பாடம்.
இந்தியா மதிக்கத் தவறிய, இந்தியா மறந்து போன இந்தியாவின் முதல் பெண் இன்ஜினியர் அய்யல சோமாயஜுல லலிதா அவர்களின் வரலாறு, இன்று மீண்டும் வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது. கல்வி, அறிவியல், மற்றும் சமூக நீதிக்கான அவரது பங்களிப்புகள் என்றென்றும் நினைவுகூரத்தக்கவை. அவருடைய துணிவும், விடாமுயற்சியும் என்றென்றும் பெண்களுக்கு உத்வேகம் அளிக்கக்கூடியவை. மறைக்கப்பட்ட இந்த வரலாற்றுப் பக்கத்தை மீண்டும் எழுதுவதன் மூலம், புதிய தலைமுறைக்கு லலிதாவின் உழைப்பும் தியாகமும் சென்று சேரும்.
மேலும் படிக்க ..
No comments yet.