போரில் வீரமரணம் அடைந்த வீரர்களுக்கு நடுகல் எழுப்பி வழிபடுவது பண்டைய தமிழர்களின் வழக்கமாக இருந்தது. இந்த நடுகற்கள் இன்றும் தமிழகத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் மக்கள் வழிபாட்டில் உள்ளன. நடுகல் வழிபாடு என்பது, வீரர்களின் தியாகத்தை அங்கீகரித்து, அவர்களை தெய்வமாகப் போற்றும் ஒரு உன்னதப் பண்பாட்டுச் சின்னமாகும். தமிழர் வரலாற்றில் வீரம் என்பது ஒரு தனிமனிதனின் பெருமையாக மட்டும் கருதப்படவில்லை; அது தாய்நாட்டையும், மக்களையும், காக்கும் ஒரு உன்னதக் கடமையாகப் பார்க்கப்பட்டது. எனினும், வீரர்களுக்கு மட்டுமல்லாது, குதிரைகளுக்கும் நடுகல் வைக்கப்பட்டுள்ளது என்ற தகவல், தமிழர் பண்பாட்டில் விலங்கினத்தின் மீதும் இருந்த அன்பையும், மரியாதையையும் வெளிப்படுத்துகிறது.
1. கரடிப்பட்டி நடுகல்: குதிரைக்கும் வீரம்
சமீபத்தில், கரூர் மாவட்டம் அரவக்குறிச்சி அருகே உள்ள கரடிப்பட்டி நங்காஞ்சி ஆற்றங்கரையில் ஒரு நடுகல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இது தொல்லியல் ஆய்வாளர்களை ஆச்சரியப்படுத்தியுள்ளது. இந்தப் புதிய கண்டுபிடிப்பு, தமிழர் பண்பாட்டின் ஆழத்தையும் விரிவையும் காட்டுகிறது.
நடுகல் அமைப்பு: இந்த நடுகல் 135 செ.மீ. உயரமும், 80 செ.மீ. அகலமும் கொண்டது. இதில், கையில் வாளுடன் ஒரு வீரன் உருவமும், ஒரு குதிரை உருவமும் உள்ளன.
குதிரையின் வீரம்: பின்னங்கால்களைத் தரையில் ஊன்றி, முன்னங்கால்களால் வீரனைத் தாக்குகிறது அந்தக் குதிரை. வீரன் தனது இடது கையால் குதிரையைத் தடுத்து, வலது கையில் இருக்கும் வாளால் குதிரையைத் தாக்க முற்படுவதாகக் காட்சி உள்ளது.
அடையாளம்: எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, குதிரையின் முதுகுப் பகுதியில் வீரன் அமரும் சேனம் (saddle) உள்ளது. இதன்மூலம், குதிரைக்குச் சொந்தக்காரன் போரில் வீரமரணம் அடைந்த பின்னர், அந்தக் குதிரை வீரத்தோடு எதிரியைத் தாக்குகிறது எனப் புரிந்துகொள்ளலாம்.
இந்த நடுகல் சுமார் 800 ஆண்டுகள் பழமையானதாக இருக்கலாம் என மதிப்பிடப்படுகிறது. வீரமிக்க அந்த குதிரைக்கு மரியாதை செய்வதற்காக இந்த நடுகல் எழுப்பப்பட்டிருக்கிறது என்கின்றனர் வரலாற்று ஆய்வாளர்கள்.
2. தமிழர் பண்பாட்டில் நடுகல்லின் முக்கியத்துவம்
நடுகல் வழிபாடு என்பது வெறும் நினைவுச் சின்னம் அல்ல. அது பண்டைய தமிழர்களின் வாழ்வியலில் பின்னிப் பிணைந்திருந்தது.
போற்றுதலின் சின்னம்: போர்க்களத்தில் வீரமரணம் அடைந்தவர்கள் சொர்க்கத்தை அடைவார்கள் என்ற நம்பிக்கை தமிழர்களிடையே இருந்தது. அவர்களின் நினைவாக வைக்கப்பட்ட நடுகல், அவர்களை ஒரு குலதெய்வமாகவோ அல்லது காவல் தெய்வமாகவோ கருதி வழிபடும் வழக்கத்தை உருவாக்கியது.
மறுமையில் பேறு: போரில் உயிர்விட்ட வீரனைப் போற்றுவதன் மூலம், அந்த ஊருக்கே நன்மை ஏற்படும் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது.
இந்தக் கரடிப்பட்டி நடுகல், குதிரைக்கும் நடுகல் வைக்கப்பட்டதன் மூலம், விலங்குகளின் மீதான அன்பையும், அவை போரில் ஆற்றிய பங்களிப்புக்கான மரியாதையையும் காட்டுகிறது. குதிரை வீரனின் ஆதிக்கச் சின்னமாக மட்டும் இல்லாமல், வீரத்தின் துணை சக்தியாகவும் கருதப்பட்டது. இது, பண்டைய தமிழ்ச் சமூகம் விலங்குகளை வெறும் பயன்பாட்டுப் பொருளாகக் கருதவில்லை, மாறாக தியாகம் மற்றும் வீரத்தின் அடையாளமாக மதித்தது என்பதைக் காட்டுகிறது.
3. புறநானூறு காட்டும் வீரம் மற்றும் தியாகம்
தமிழர் பண்பாட்டில் வீரத்தின் மேன்மை புறநானூறு போன்ற சங்க இலக்கியங்களால் நிலைநாட்டப்பட்டுள்ளது.
வீரத் தாய்மை: தன் மகன் போர்க்களத்தில் புறமுதுகிடாமல், மார்பில் விழுப்புண்களோடு வீரமரணம் அடைந்தான் என்று அறிந்த தாய், ஈன்ற பொழுதைவிடப் பெரிதும் மகிழ்வாள். இது வீரத் தமிழ்ச் சமூகத்தின் உச்சபட்ச பண்பாடு.
கொள்கையில் உறுதி: சோழன் நலங்கிள்ளி, அன்புக்கு அடிபணிந்தாலும், தன் மானத்திற்கு பங்கம் வரும்போது, உயிரைவிட மானமே பெரிது என்று துணிந்து செயலாற்றினான்.
இந்த நடுகல், வீரத்தின் பல்வேறு பரிமாணங்களை, அதாவது மனித வீரத்தையும், அதற்காகத் துணை நின்ற விலங்கின் வீரத்தையும் ஒரே கல்லில் பதிவு செய்திருப்பது தமிழர்களின் பண்பாட்டுச் செழுமையைக் காட்டுகிறது. நடுகல் வழிபாடு என்பது தமிழர் வரலாற்றின் ஒரு முக்கியமான பக்கமாகும்.
No comments yet.