காரணம் ஒன்றில்லாமல் காரியம் ஒன்றில்லை: தத்துவம், கர்ம வினை மற்றும் ஆன்மீகம்

‘காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை‘ என்பது வெறும் புதுமொழி அல்ல; அது நம் முன்னோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கையின் அடிப்படைத் தத்துவம். எந்த ஒரு நிகழ்வும் ஒரு காரணம் இன்றித் தானாக நடப்பதில்லை. ஒவ்வொரு விளைவிற்கும் ஒரு காரணம் உண்டு. மழை பெய்கிறது என்றால், அதற்கு நீர் ஆவியாதல், மேகங்கள் திரண்டு வருதல், குளிர் காற்றால் மேகங்கள் உராய்தல் ஆகியவற்றின் காரணமாகவே மழை பொழிகிறது. இந்தத் தத்துவத்தைத்தான் அறிவியல் ‘நியூட்டன் மூன்றாம் விதி’ மூலம் சொல்கிறது: “ஒவ்வொரு விசைக்கும் அதற்குச் சமமான எதிர் விசை ஒன்று உண்டு.” ஆன்மீகத்தில் இதை, ‘முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும்’ என்று கூறுவார்கள்.

காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்ற இந்த ஆழமான தத்துவம், நம் வாழ்வின் ஒவ்வொரு செயலிலும், விளைவிலும், ஏன் சில பழக்கவழக்கங்களிலும்கூடப் புதைந்துள்ளது. இந்தத் தத்துவத்தைப் புரிந்துகொள்வதன் மூலம், வாழ்க்கையின் சிக்கல்களுக்கு நாம் அறிவியல் பூர்வமான மற்றும் ஆன்மீக ரீதியான தீர்வுகளைக் காண முடியும்.

1. மூடநம்பிக்கைகளும் உண்மைக் காரணங்களும்

நம் முன்னோர்கள், சில செயல்பாடுகளைத் தவிர்க்க வேண்டும் அல்லது உரிய காலத்தில் செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னதை, நாம் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக, உண்மைக் காரணத்தை மறைத்து, இது ‘ஆச்சாரம் அல்லது தெய்வ குற்றம்’ என்றெல்லாம் கற்பித்துக் கூறுவதுண்டு. அப்படிச் சொல்லப்படுவனவற்றின் உண்மைக் காரணத்தைப் புரிந்துகொள்வது, மூடநம்பிக்கைகளை அகற்றி, அறிவுடன் வாழ உதவும்.

இப்படி நாம் அன்றாட வாழ்வியல் அனுபவங்களில், ஒவ்வொரு செயல்பாட்டிற்கும் ஏதேனும் ஒரு உண்மைக் காரணம் அல்லது கற்பிக்கப்படும் காரணம் உறுதியாக இருக்கும். எனவே, காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்பதை நாம் உணர வேண்டும். அறிவின் துணையோடு செயல்படுவதே வாழ்க்கை.

2. காரணம் மீறிய காரியங்கள்: திகைப்பும் தத்துவமும்

காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்ற தத்துவம் உண்மையானது என்றாலும், நம்மால் எந்தவிதக் காரணத்தையும் கணிக்க முடியாத அளவில் சில காரியங்கள் நடக்கத்தான் செய்கின்றன. ஒருவன் 20 வயதில் திருமணம் செய்துகொள்கிறான். ஆனால் 10 வருடங்கள் சென்றபின் குழந்தை பிறக்கிறது அல்லது இறுதிவரை குழந்தைச் செல்வம் அவனுக்குக் கிட்டாமலே போய்விடுகிறது. இன்னொருவனுக்கு 30 வயதில் திருமணமாகி அடுத்த ஆண்டே குழந்தை பெற்று விடுகிறான்.

சிலருக்கு இல்லற வாழ்க்கை இறுதிவரை சீராக நின்று நிலைப்பதில்லை, இடையிலேயே முறிவு வருகிறது. பலருக்கு இல்லற வாழ்வு மகிழ்வானதாக அமைகிறது. இப்படி நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியாத நிகழ்வுகள் நடக்கின்றன. இப்படிப்பட்ட முறைபிறழ்ந்த நிகழ்வுகளுக்குக் காரணங்கள் என்ன? இப்படி முரண்பட்ட நிகழ்வுகள் நடக்கும்போது, மனித மனம் திகைத்து, ஆச்சரியத்தில் மூழ்கிவிடுகிறது.

இன்றும் சரி அன்றும் சரி நல்லவர்கள் பலர் அல்லல்படுகின்றனர். தீய எண்ணங்களும், செயல்பாடுகளும் கொண்டவர்கள் நலமும் வளமும் பெருக மகிழ்ச்சியோடு வாழ்கிறார்கள். இங்கேயும் காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்கிற லாஜிக் முரண்படுகிறது.

3. கர்ம வினை: காரணத்தின் நீட்சி

கெடு நினைப்புக் கொண்டவன் சிறப்பதும், நல்லெண்ணம் கொண்டவன் கெடுவதும் எதனால் நடக்கிறது? ஏன் இப்படி முரண்பட்டு நடக்கிறது? என எண்ணித்தான் பார்க்க முடிகிறது. காரணம் கண்டறியப்பட இயலவில்லை என்பதே வள்ளுவர் கூறும் பதிலாக அமைகிறது. எனினும், காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்ற தத்துவத்தின் அடிப்படையில், இந்தச் செயல்பாடுகளுக்கு எல்லாம் காரணம் ‘கர்ம வினை’ என்று சொல்லப்படுகிறது.

• குறள் 319: பிறர்க்குஇன்னா முற்பகல் செய்யின் தமக்குஇன்னா
  பிற்பகல் தாமே வரும்.

நாம் என்ன விதைக்கிறோமோ அதைத்தான் அறுவடை செய்ய முடியும். அதுவே கர்ம வினைப் பயன். மேற்சொன்ன விளைவுகள் எல்லாம் கர்ம வினையைக் காரணம் எனக் கொள்ளலாம்.

ஆக விளைவுகள் விரும்பத்தக்கனவாக இருந்தாலும், விரும்பத்தகாதவனாக இருந்தாலும் அந்த விளைவுகளுக்குக் காரணம் என்பது ஏதோ ஒரு வகையில் இருக்கத்தான் செய்கிறது. இதைத்தான் ‘நெருப்பில்லாமல் புகையாது’ என்கிற பழமொழியும் வலியுறுத்துகிறது. நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலிலும் கர்ம வினையின் விதிகள் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளன.

4. காந்தாரியின் கனவு: கர்ம வினையின் விளைவு

காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்ற தத்துவத்தை மகாபாரதத்தில் காந்தாரியின் கனவின் மூலமாகவும் நாம் அறிந்து கொள்ளலாம்.

மகாபாரதப் போர் முடிந்து, பாண்டவர்கள் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்டு வெற்றிக்களிப்பில் இருக்கின்றனர். தன் 100 பிள்ளைகளையும் போரில் பறிகொடுத்த துயரத்தில் அழுது புலம்பிய காந்தாரி, அயர்ந்து தூங்கிப் போன நேரத்தில் கண்ணன் காட்சி தருகிறான். கோபம் கொப்பளிக்கக் காந்தாரி, கிருஷ்ணனிடம் சரமாரியாகக் கேள்விக் கணைகளைத் தொடுக்கிறாள்: “நீயே உலகின் முழு முதல்வன். இருந்தும் பாரதப்போர் நிகழாமல் தடுத்திருக்கலாமே ஏன் தடுக்கவில்லை?”

கண்ணன் அதற்குப் பதிலளிக்காமல், காந்தாரிக்குத் தன் கேள்விகளுக்கு முதலில் பதில் சொல்லச் சொல்கிறான்.

• “முதலில் நீ ஏன் உன் கணவனைச் சபிக்கவில்லை? சக்கரவர்த்தி நினைத்திருந்தால் இந்தப் போரே நிகழ்ந்து இருக்காது.”

• “உன் கணவனுக்கு ராஜமாதாவாக இருந்த நீ நாட்டு மக்களின் நலனை ஒரு கணம் எண்ணிப் பார்த்திருப்பாயா?”

• “தன் சகோதரர்களின் தர்மபத்தினியைப் பல்லாயிரம் பேர் முன்னிலையில் மானபங்கம் செய்த துரியோதனனை, துச்சாதனனைத் தடுக்காமல் மௌனம் சாதித்த பிஷ்மரை ஏன் நீ சபிக்கவில்லை?”

கண்ணன், காந்தாரியின் பாசம், அறியாமை மற்றும் பக்தியைத் தெளிவுபடுத்துகிறான். அவனுடைய அவதார நோக்கம் நிறைவேற இந்தப் போர் ஒரு கருவி என்றாலும், அதைத் தனி ஒருவனாக அவன் செய்யவில்லை; அதைச் செய்யாமல் இருந்ததற்கான காரணங்களை, காந்தாரியின் கேள்விகளுக்குள்ளேயே புதைத்து வைத்திருந்தான்.

5. அன்பே தலையாயது: தத்துவத்தின் முடிவு

கண்ணன், “உன் சாபத்தை நான் ஏற்றுக்கொண்டு, உன்னைப் பெரும் பாவத்திலிருந்து காத்தருளி இருக்கிறேன் தெரியுமா?” என்று கூறுகிறான். ‘ஒருவேளை நீ பாண்டவர் யாரையாவது சபித்திருந்தால், பாகவத அபச்சாரம் எனும் படுகுழியில் வீழ்ந்திருப்பாய்’ என்கிறான்.

கண்ணன், இந்த அனைத்துச் செயல்களுக்கும் காரணமாக இருந்தவன் கரிய உருவமாய்ப் பின்னால் சிரித்தபடி நிற்கிறான். அவதார நோக்கம் நிறைவேறுகிற வகையிலே காய்களை நகர்த்தினாலும், ஒவ்வொரு நகர்விற்கும் காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்ற தத்துவத்தின்படி காரணங்களைச் சொல்லிச் செல்கிறான்.

அறிவியல் ஆகட்டும், அன்றாட வாழ்வியல் நிகழ்வுகள் ஆகட்டும், ஆன்மிக செயல்பாடுகள் ஆகட்டும் எல்லா நிகழ்வுகளுக்கும் அதற்குரிய வேர்க் காரணிகள் உண்டு. எனவே, வாழ்க்கையில் நடக்கும் நல்லது கெட்டது அனைத்துக்கும் ஒரு காரணம் இன்றி காரியம் இல்லை என்பதை உணர்ந்து, அதைத் தேடி அறிந்து, வாழ்க்கையைச் செம்மைப்படுத்திக் கொள்வதே ஒவ்வொரு மனிதனின் கடமை.

மேலும் படிக்க ..

படி… படி…! Read… !